20 ရာစုအစောပိုင်းတွင် လှပသော ဩဇာလွှမ်းမိုးမှုရှိသော ရုံးခန်းထိုင်ခုံများ အများအပြားရှိသော်လည်း ၎င်းသည် ergonomic ဒီဇိုင်းအတွက် အနိမ့်ဆုံးအချက်ဖြစ်သည်။ဥပမာအားဖြင့်၊ Frank Lloyd Wright သည် စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းသော ကုလားထိုင်များစွာကို ဖန်တီးခဲ့သော်လည်း အခြားဒီဇိုင်နာများကဲ့သို့ပင် ထိုင်ခုံအလှဆင်ခြင်းထက် ergonomics ကို ပို၍စိတ်ဝင်စားခဲ့သည်။အချို့သောအခြေအနေများတွင် သူသည် လူသား၏လုပ်ဆောင်မှုကို ထည့်သွင်းစဉ်းစားသည်။1904 ခုနှစ် Larkin Building ကုလားထိုင်ကို စာစီစာရိုက်သမားများအတွက် ဒီဇိုင်းထုတ်ခဲ့သည်။စာစီစာရိုက်သမားက ရှေ့ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ ကုလားထိုင်က ဒီလိုပါပဲ။
နောက်ပိုင်းတွင် “suicide chair” ဟုခေါ်သော ကုလားထိုင်၏ တည်ငြိမ်မှု ညံ့ဖျင်းမှုကြောင့် Wright သည် ထိုင်ပုံထိုင်ပုံ ကောင်းမွန်ရန် လိုအပ်သည်ဟု Wright က ၎င်း၏ ဒီဇိုင်းကို ကာကွယ်ခဲ့သည်။
ကုမ္ပဏီဥက္ကဋ္ဌအတွက် သူလုပ်ထားတဲ့ ထိုင်ခုံဟာ လှည့်ပတ်ပြီး အမြင့်ကို ချိန်ညှိနိုင်ပြီး အကြီးကျယ်ဆုံး ရုံးခန်းထိုင်ခုံတွေထဲက တစ်ခုအဖြစ် သတ်မှတ်ခံထားရပါတယ်။ထိုင်ခုံက အခု Metropolitan Museum of Art မှာ ရှိတယ်။
1920 ခုနှစ်များတွင် သက်တောင့်သက်သာထိုင်ခြင်းက လူကိုပျင်းစေသည်ဟူသော အယူအဆသည် စက်ရုံအလုပ်ရုံများမှ အလုပ်သမားများ နောက်မလိုက်ဘဲ ထိုင်ခုံများပေါ်တွင် ထိုင်နေလေ့ရှိသည်။ထိုအချိန်တွင် ကုန်ထုတ်စွမ်းအားကျဆင်းမှုနှင့် ဝန်ထမ်းဖျားနာမှုများ၊ အထူးသဖြင့် အမျိုးသမီးအလုပ်သမားများအကြား တိုင်ကြားမှုများ တိုးလာခဲ့သည်။ထို့ကြောင့် Tan-Sad ကုမ္ပဏီသည် ထိုင်ခုံ၏အမြင့်ကို ချိန်ညှိနိုင်သော ထိုင်ခုံတစ်ခုကို စျေးကွက်တွင်တင်ခဲ့သည်။
Ergonomics သည် 1950 နှင့် 1960 ခုနှစ်များတွင် ယခုအချိန်တွင် တဖြည်းဖြည်း လူကြိုက်များလာသော်လည်း ဝေါဟာရသည် အနှစ် 100 ကျော်စောပြီး ပေါ်ထွက်ခဲ့ပြီး ဒုတိယကမ္ဘာစစ်အထိ ရှေ့မတိုးခဲ့ပေ။လေ့လာမှုတွေအရ ဒုတိယကမ္ဘာစစ်အပြီးမှာ ကျွန်တော်တို့ကို အလုပ်တွေအများကြီးလုပ်ခိုင်းတယ်။Herman Miller ဒီဇိုင်နာ George Nelson က ဒီဇိုင်းထုတ်ထားသည့် 1958 MAA ကုလားထိုင်သည် ၎င်း၏နောက်ကျောနှင့် အောက်ခံကို လွတ်လပ်စွာ တိမ်းစောင်းကာ ဆန်းသစ်ထားပြီး အလုပ်ခွင်တွင် လူ့ခန္ဓာကိုယ်အတွက် အတွေ့အကြုံသစ်တစ်ခု ဖန်တီးပေးခဲ့သည်။
1970 ခုနှစ်များတွင် စက်မှုဒီဇိုင်နာများသည် ergonomic မူများကို စိတ်ဝင်စားလာကြသည်။အဓိက အထင်ကရ အမေရိကန် စာအုပ်နှစ်အုပ် ရှိသည်- Henry Dreyfuss ၏ "Measure of Man" နှင့် Niels Diffrient ၏ "Humanscale" တို့သည် ergonomics ၏ ရှုပ်ထွေးမှုများကို သရုပ်ဖော်သည်။
ကုလားထိုင်ကို ဆယ်စုနှစ်များစွာ လိုက်လျှောက်လာခဲ့သည့် ergonomist Rani Lueder က စာအုပ်နှစ်အုပ်၏ ရေးသားသူများသည် အချို့သောနည်းလမ်းများဖြင့် ပိုရိုးရှင်းသည်ဟု ယုံကြည်သော်လည်း ဤရိုးရှင်းသောလမ်းညွှန်ချက်များသည် ကုလားထိုင်၏ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုအတွက် အထောက်အကူဖြစ်စေသည်ဟု ယုံကြည်ပါသည်။Devenritter နှင့် ဒီဇိုင်နာများ Wolfgang Mueller နှင့် William Stumpf တို့သည် ဤတွေ့ရှိချက်များကို အကောင်အထည်ဖော်နေစဉ်တွင် ခန္ဓာကိုယ်အတွက် ပုံသွင်းထားသော polyurethane အမြှုပ်များကို အသုံးပြု၍ နည်းလမ်းကို တီထွင်ခဲ့သည်။
1974 ခုနှစ်တွင် ခေတ်မီကုန်ထုတ်လုပ်ငန်းကြီးကြီး Herman Miller သည် ရုံးခန်းထိုင်ခုံတစ်လုံးကို ဒီဇိုင်းထုတ်ရန် သူ၏သုတေသနကို အသုံးပြုရန် Stumpf အား တောင်းဆိုခဲ့သည်။ဤပူးပေါင်းဆောင်ရွက်မှု၏ရလဒ်မှာ 1976 ခုနှစ်တွင် ပထမဆုံးထွက်ရှိခဲ့သော Ergon Chair ဖြစ်သည်။ ergonomics ကျွမ်းကျင်သူများက ကုလားထိုင်ကို သဘောမတူသော်လည်း ၎င်းသည် လူအများအတွက် ergonomics ကို ယူဆောင်လာသည်ဟု ၎င်းတို့က သဘောမတူပေ။
Ergon ကုလားထိုင်သည် အင်ဂျင်နီယာပိုင်းဆိုင်ရာအရ တော်လှန်သော်လည်း မလှပေ။1974 ခုနှစ်မှ 1976 ခုနှစ်အထိ Emilio Ambasz နှင့် GiancarloPiretti တို့သည် အင်ဂျင်နီယာနှင့် အနုသယတို့ကို ပေါင်းစပ်ကာ အနုပညာလက်ရာတစ်ခုနှင့်တူသော " Chair Chair" ကို ဒီဇိုင်းရေးဆွဲခဲ့သည်။
1980 ခုနှစ်တွင် ရုံးလုပ်ငန်းသည် US အလုပ်အကိုင်ဈေးကွက်တွင် အလျင်မြန်ဆုံး ကြီးထွားလာခဲ့သည်။ထိုနှစ်တွင် နော်ဝေးဒီဇိုင်နာများဖြစ်သော Peter Opsvik နှင့် Svein Gusrud တို့သည် ခါးနာခြင်း၊ နာတာရှည် စားပွဲခုံထိုင်ခြင်းနှင့် အခြားကျန်းမာရေးပြဿနာများ ဖြစ်သည့် မထိုင်ပါနှင့်၊
Norwegian Balans G ကုလားထိုင်သည် သမားရိုးကျ ညာထောင့်ထိုင်အနေအထားကို စွန့်လွှတ်သည့် ရှေ့ထောင့်ကို အသုံးပြုသည်။Balans G ထိုင်ခုံဟာ ဘယ်တုန်းကမှ မအောင်မြင်ခဲ့ပါဘူး။အတုယူသူများသည် ဒီဇိုင်းကို အလေးအနက်မစဉ်းစားဘဲ ဤကုလားထိုင်များကို အစုလိုက်အပြုံလိုက်ထုတ်လုပ်ကာ ဒူးနာခြင်းနှင့် အခြားပြဿနာများအကြောင်း တိုင်ကြားမှုများ ဆက်တိုက်ဖြစ်ပေါ်နေပါသည်။
ကွန်ပျူတာများသည် 1980 ခုနှစ်များအတွင်း ရုံးများ၏ မရှိမဖြစ် အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုဖြစ်လာသည်နှင့်အမျှ ကွန်ပျူတာနှင့်ပတ်သက်သော ထိခိုက်ဒဏ်ရာရမှုများ၏ အစီရင်ခံစာများ မြင့်တက်လာပြီး ergonomic Chair ဒီဇိုင်းများစွာသည် ကိုယ်ဟန်အနေအထားများကို ပိုမိုပြုလုပ်နိုင်စေပါသည်။1985 ခုနှစ်တွင် Jerome Congleton သည် သဘာဝနှင့် သုညဆွဲငင်အားဟု ဖော်ပြထားသည့် Pos ထိုင်ခုံကို NASA မှလည်း လေ့လာခဲ့သည်။
1994 ခုနှစ်တွင် Herman Miller ဒီဇိုင်နာ Williams Stumpf နှင့် Donald Chadwick တို့သည် Allen Chair ကို ပြင်ပကမ္ဘာမှ သိကြသည့် တစ်ခုတည်းသော ergonomic office Chair ဖြစ်နိုင်သည်။ကုလားထိုင်၏အသစ်အဆန်းမှာ ဖုန်းပြောရန် လှဲနေသည်ဖြစ်စေ စာရိုက်ရန် ရှေ့ကို မတ်တပ်ရပ်၍ အနေအထားအမျိုးမျိုးသို့ ပြောင်းလဲနိုင်သော ကျောရိုးကို ကွေးညွှတ်ထားသော ကျောရိုးတွင် တပ်ဆင်ထားသည့် ထိုင်ခုံပုံစံဖြင့် ထောက်ထားသောကြောင့်ဖြစ်သည်။
သုတေသနလုပ်နေစဉ်အတွင်း မူးလဲကာ လှည့်ပတ်ကာ ကမ္ဘာမျက်နှာစာတွင် တံတွေးထွေးသည့် ဒီဇိုင်နာတစ်ယောက် အမြဲရှိနေသည်။1995 ခုနှစ်တွင် Allen ထိုင်ခုံပေါ်ထွန်းပြီး တစ်နှစ်အကြာတွင် Jenny Pinter ဟုခေါ်သော ပန်းချီဆရာနှင့် ပန်းပုဆရာ Donald Judd သည် နောက်ကျောကိုချဲ့ကာ ဖြောင့်တန်း၍ သေတ္တာပုံစံကုလားထိုင်ကို ဖန်တီးရန် ထိုင်ခုံ၏ ရွေ့လျားနိုင်မှုကို တိုးမြှင့်ခဲ့သည်။၎င်း၏ သက်တောင့်သက်သာရှိမှုနှင့် ပတ်သက်၍ မေးမြန်းသောအခါ ၎င်းက "ဖြောင့်ထိုင်ခုံများသည် ထမင်းစားရန်နှင့် စာရေးရန် အကောင်းဆုံးဖြစ်သည်" ဟု အခိုင်အမာ ပြောကြားခဲ့သည်။
Allen Chair ကို မိတ်ဆက်ပြီးကတည်းက အထင်ကြီးစရာကောင်းတဲ့ ထိုင်ခုံတွေ အများကြီးရှိခဲ့ပါတယ်။ကြားဖြတ်တွင်၊ ergonomics ဟူသော စကားလုံးသည် ယခင်ကထက် ပိုမို ကောင်းမွန်သော လေ့လာမှုများ ရှိလာသောကြောင့် အဓိပ္ပါယ်မဲ့ ဖြစ်သွားသော်လည်း ကုလားထိုင်သည် ergonomic ရှိ၊ မရှိ ခွဲခြားသတ်မှတ်ရန် စံနှုန်းတစ်ခုမျှ မရှိသေးပါ။
စာတိုက်အချိန်- ဇွန်လ ၁၆-၂၀၂၃